Operation market garden

Mann was een parachutist van het Amerikaanse leger en diende als Private First Class in Company H, 502nd Parachute Infantry Regiment en zat in het 101e luchtlandingsdivisie. Joe Mann landde op zondag 17 september 1944 in dropzone B in de buurt van Son en Best.

 

Nadat de brug over het Wilhelminakanaal bij Son was opgeblazen door de Amerikanen, werd de compagnie van Joe door generaal Taylor naar de brug over het Wilhelminakanaal bij Best gestuurd. Ze moesten kijken of de brug beschadigd was en of ze hem misschien nog konden bezetten.

 

In de bossen bij Best en Son zaten sterkere Duitse soldaten dan verwacht. Daar kwam nog bij dat verschillende Amerikaanse pelotons onderweg naar de brug het contact met elkaar verloren. Toen uiteindelijk bleek dat ze opdracht niet konden uitvoeren trok de compagnie zich terug, behalve achttien mannen waaronder Joe onder leiding van luitenant Ed Wierzbowski. Deze mannen wisten niet dat dat compagnie zich had teruggetrokken en bleven daarom bij het kanaal.

 

In de ochtend zagen de mannen dat er tegenover hen een hele grote groep Duitse troepen waren. De brug werd om elf uur opgeblazen, nu was de opdracht niet meer uitvoerbaar.

 

Mann en mede soldaat Hoyle kregen het voor elkaar om met een bazooka twee Duitse kanonnen te vernietigen. Joe Mann werd daarbij geraakt door twee kogels in zijn schouders. Rond drie uur in de middag zetten de Duitsers een aanval in, daarbij werd Mann weer twee keer geraakt. Allebei zijn armen werden verbonden en hij kon ze niet meer gebruiken.

 

In het begin van de avond werden de mannen versterkt daar een verdwaald peloton van de D-compagnie onder leiding van luitenant Mottala. Die besloten om de nacht daar te blijven. Midden in de nacht kwam er een aanval van de Duitsers. Mottala compagnie stak het kanaal over naar de Engelsen, maar de mannen van Wierzbowski wisten dat niet, ze waren te moe en sliepen. De Engelsen namen de gewonde mannen van Mottala mee, en wisten niet dat de groep van Wierzbwoski het kanaal nog niet was overgestoken. Dat was dan ook de reden dat er geen bericht kwam over het achtergebleven peloton.

 

In de ochtend van 19 september 1944 was er een hele dikke mist en de Duisters dachten dat er geen Amerikanen meer waren. Maar een Duitse patrouille vond de groep. Joe Mann zat met zes andere in een dekkingskuil. Er ontstond een gevecht, waar granaten werden gebruikt. Een granaat kwam bij Joe Mann terecht, die kon hem niet teruggooien vanwege zijn armen. Het laatste was Mann riep was; Grenade! En liet zich op de granaat vallen, kort daarna stierf hij. Dankzij zijn opoffering raakten de mannen in de kuil maar lichtgewond.

 

De Duitsers bleven aanvallen en Wierzbowski besloot zich over te geven. Maar later op de dag kwam er een grote aanval op de Duitsers en de groep van Wierzbowski kon zich bevrijden en namen hun bewakers gevangen. Voor de verovering van het gebied was een halve divisie met tanks nodig.

 

Joe Mann werd begraven op de Netherlands American Cementery and Memorial in Margraten in Nederland. Op 8 juni 1949 werd zijn lichaam naar Amerika gebracht, waar hij met militaire eer opnieuw werd begraven op Greenwood Memorial Terrace in Spokane in de staat Washington.

 

Joe Mann werd pas later bekend in Nederland, uiteindelijk is er een Joe Mann-theater en het Joe Mann-oorlogsmonument gebouwd. Op 30 augustus 1945 kreeg Mann de Medal of Honor.